در اواخر سال 1970 ، مجموعه ای از گروه های نامطبوع و پرشور سازماندهی اعتراض گسترده علیه جنگ ویتنام را آغاز کردند. سال بعد که برای واشنگتن برنامه ریزی شده بود ، این رویداد به عنوان یک اعتراض "مختل کننده اما بی خشونت" صورت گرفت. به گفته سازمان دهندگان ، "اگر دولت جلوی جنگ را نگیرد ، ما جلوی دولت را می گیریم." برخی خود را "قبیله مهدی" نامیدند.
این اعتراض و عواقب ناشی از آن موضوع "مه مه 1971: یک کاخ سفید در جنگ ، یک شورش در خیابان ها ، و تاریخ بدون وقوع بزرگترین بازداشت جمعی آمریکا" توسط لارنس رابرتز است که در این رویداد شرکت کرد. بعداً گزارشگر و سردبیر تحقیق ، برنده جایزه پولیتزر ، رابرتز ناظر دقیق است و او ماهرانه مجموعه ای از اتفاقات پیچیده و چند وجهی را در یک داستان منسجم ، سریع و سریع و جذاب برگزار می کند.
این تظاهرات ها با یک اعتراض یک هفتهه توسط جانبازان ویتنام علیه جنگ آغاز شد ، به رهبری یک افسر نیروی دریایی زرنگ و کاریزماتیک سابق به نام جان کری. تلاش دست و پا چلفتی و دست و پا گیر دولت نیکسون برای محدود کردن اعتراض جانبازان: به نظر بسیاری از مردم آمریکا این دولت با ناعادلانه با کارمندان سابق رفتار می کرد. تیم رئیس جمهور مصمم بود که رویداد اصلی را به طور مؤثر مدیریت کند.
دور بعدی معترضین متنوع تر و انضباط کمتری بود. آنها با داشتن مجوز كه به آنها كمك كردند در نزديك بازار ملي قرار گيرند ، قول مسدود كردن راهها و پلها را براي توقف شهر گرفتند. با افزایش تعداد معترضین ، تیم نیکسون به طور ناگهانی مجوز را لغو کرد و نیروهایی را برای تقویت پلیس ناحیه کلمبیا وارد کرد. با پخش شدن تظاهرکنندگان پراکنده در سطح شهر ، مأموران پلیس آنها را بطور غیرقانونی دستگیر کردند.
تعداد دستگیر شده ها به زودی بر امکانات موجود برای خانه سازی آنها غلبه کرد. بنابراین پلیس خلاق شد: یک زمین فوتبال در فضای باز به زندان مصنوعی تبدیل شد که هزاران نفر را در پشت حصار زنجیره ای بدون غذا ، سرپناه یا بهداشتی کافی قرار داد. آنها مجاز به برقراری تماس یا تماس با وکلا نبودند. سرانجام ، حدود 12000 نفر بازداشت شدند که بزرگترین بازداشت گسترده در تاریخ آمریکا است.
هدف این بود که معترضین از خیابان خارج شوند ، حتی اگر این کار مستلزم سوابق دستگیری باشد. سرانجام مدافعان عمومی ولسوالی - که در آن زمان اغلب به عنوان بهترین کشور شناخته می شدند - اجازه شرکت داشتند. با کمک چندین قاضی متعهد به محاکمه سختگیرانه متهمان ، تقریبا همه زندانیان آزاد شدند.
در ابتدا ، دولت بخاطر مهار این تظاهرات ، ستایش شد و مردان رئیس جمهور جشن گرفتند. نیکسون به دستیارانش گفت: "من فکر می کنم باید تعدادی از حرامزاده ها را نیز قفل می کردیم." حتی رسانه هایی مانند واشنگتن پست تحسین کردند.
اما چندین گزارشگر به زندان افتاده بودند و سرانجام حسابهای دست اول تجربیات آنها منتشر شد. با آشکار ساختن شواهد مربوط به نقض آزادی های مدنی ، کاخ سفید خود را تحت انتقاد شدید و ضعیف قرار داد. موج اعتراض به سرعت چرخید و اعتراضات گسترده به عنوان یک شکست بزرگ برای تیم نیکسون در نظر گرفته شد.
این یک داستان پیچیده است با ده ها بازیگر و رویدادهایی که همزمان در مکان های مختلف اتفاق می افتد. رابرتز با بازگرداندن داستان از نگاه چند شرکت کننده کلیدی ، به طور مؤثر کتاب را سازماندهی می کند. خوانندگان با جری ورنون ویلسون ، رئیس پلیس منطقه آشنا می شوند. رهبران معترض رنی دیویس و دیوید دلینجر؛ دستیار ویژه رئیس جمهور نیکسون به نام Egil "Bud" Krogh Jr .؛ یک افسر پلیس مخفی به نام جان اوکانر ، که با جانبازان ویتنام در برابر جنگ تعبیه شده بود. و قهرمان ، بارز باربارا بومن ، که سرویس دفاعی عمومی را هدایت می کرد ، قهرمان شد.
اعتراض ماه مه با گذشت زمان تا حد زیادی از حافظه مردمی محو شده است ، اما پرونده های حقوقی که در پی آن بود تأثیر عمیقی داشت. قبل از تظاهرات ماه مه ، دولت ولسوالی مرتباً میزان و مکان اعتراضات را محدود می کرد. این محدودیت ها از بین رفتند و حق شهروندان برای ابراز عقایدشان افزایش یافت. بدون پیش تعیین شده در اعتراضات ماه مه ، می توان به راحتی حوادثی مانند مارس میلیون مرد و تظاهرات سالانه حق زندگی را ممنوع اعلام کرد.
سایر تصمیمات قضایی ناشی از این امر ، اختیارات پلیس را برای دستگیری گسترده محدود كرد و حقوق معترضین را برای دریافت اخطار عادلانه قبل از دستگیری تأیید كرد. با این حال پرونده دیگری به افراد حق داد كه در برابر مقامات فدرال به دلیل نقض حقوق اصلاحی اول آزادی بیان و اجتماع خود اقدام كنند.
وقایع تاریخی می توانند میراث ماندگار را به جا آورند ، حتی اگر فوریت ها و جزئیات آنها از اهمیت برخوردار باشد. اعتراضات مهدی دولت را خاموش نکرد و جنگ را کوتاه نکرد. اما آنها به ایجاد معیارهای جدیدی برای آزادی های مدنی ، که امروز مورد آزمایش قرار می گیرند ، کمک کردند ، همانگونه که از استقرار رئیس جمهور دونالد ترامپ در نیروهای امنیتی فدرال برای خنثی کردن اعتراضات علیه نژادپرستی و وحشیگری پلیس در پورتلند ، اورگان مشهود است.
با تشکر از رابرتز ، ما اکنون تصویری بهتر از آنچه که معترضین دیرباز انجام داده بودند واقع شده اند.