مارتا اس. جونز مورخ ، نویسنده و استاد دانشگاه جان هاپکینز است. وی در کتاب خود "پیشتاز: چگونه زنان سیاه پوست موانع را شکستند ، برنده رای شدند و بر برابری برای همه پافشاری کردند" که انتظار می رود در 8 سپتامبر منتشر شود ، او به بررسی تاریخچه پیچیده سیاسی زنان سیاه پوست در آمریکا و مبارزات جمعی آنها برای حق رای دادن می پردازد. . او در مورد آخرین پروژه خود ، مشکل در اصطلاح "حق رای" و اهمیت فقط انجام کار با مانیتور صحبت کرد.
س: جالب ترین بخش تحقیق شما برای "پیشتاز" چیست؟
می دانید ، چیزی که من واقعاً به آن فریب خورده ام - باید مرا ببخشید - کلمه "حق رای" است. هر بار که ما این را می گوییم ، ما واقعاً در حال تحرک یک جنبش سیاسی بسیار خاص و بسیار سفید طبقه متوسط هستیم که منجر به تصویب نوزدهمین اصلاحیه در سال 1920 شد. با این حال ، این اصطلاح نیست که تمامیت سیاسی زنان آمریکایی آفریقایی آمریکایی را تصرف کند. فعالیت یا آرزوها یا چشم اندازها. در عوض از عبارت "حق رای" استفاده می کنم.
به هیچ وجه نمی توانم کلمات "حق رای" را از طریق گفتگوهایم امسال خاموش کنم. اما من فهمیدم که چه فریم بندی ای برای تفکر در مورد قدرت سیاسی زنان و چگونگی تحمل آن با مجموعه ای از فرضیات که زنان سیاهپوست در حاشیه هستند ، وجود دارد.
س: زنان سیاه پوست از جنبش حق رأی ، از #MeToo و به نوعی ، از جنبش Black Lives Matter پاک شدند. #SayHerName به معنای احترام ویژه زندگی زنان سیاه پوست بود. چرا این نوع محرومیت ادامه می یابد؟
از کار من می گویم که این نیاز به هوشیاری پایدار ما دارد. همچنین شهامت ما را مستلزم شهود بودن خود می داند. من فکر می کنم مهم است که چه کسی مسئول است ، چه کسی دفتر را عهده دار است ، چه کسی دستور کار را تعیین کرده است. زنان سیاه پوست باید فرصتی برای صحبت در مورد برنامه سیاسی ما داشته باشند ، که شامل سابقه خشونت جنسی به همراه بسیاری موارد دیگر [مانند وحشیگری پلیس] است که به احتمال زیاد برای جامعه ما بیشتر آشنا هستند. واقعاً ، از مبدأ آگاهی سیاسی زنان سیاه ، مسئله اضطراب جنسی وجود دارد. و ما این امر را از طریق شهادت زنان بردگی ، مانند هریت ژاکوبز ، که خاطرات خود را در سال 1861 قلم می زند ، می آموزیم و به این واقعیت واقعیت می بخشد که شکار جنسی در زندگی زنان بردگان به سر می برد. سپس همه راه را به سمت جنبش #MeToo تارانا بورک می آید.
س: آیا آن تاریخ خاص را در کتاب خود بررسی می کنید؟
با زنانی که من در مورد آنها می نویسم - و این 200 سال از تاریخ سیاسی زنان سیاه است - بخشی از آنچه من مورد توجه من قرار گرفتم روشی بود که تقریباً هر زن داستانی از قربانی خشونت جنسی یا زندگی در معرض تهدید خشونت جنسی می کند . با این حال ، ما ادعا نمی کنیم که به عنوان یک نگرانی اساسی یا جنبه اصلی اهداف سیاسی ما باشد. تجاوز جنسی یک ابزار اصلی خشونت و ترور در دوران بردگی بود.
س: آیا فکر می کنید تاریخ یک چرخه شرور است یا ما واقعاً قصد داریم این بار پلیس را تغییر دهیم؟
در مورد اجتناب ناپذیری از تحول و اجتناب ناپذیری در هر لحظه تاریخی نبرد بین خیر و شر ، چیزی باید گفت.
بله ، ما از طریق تغییر حرکت خواهیم کرد. برخی از آن حتی قابل ستایش است و در اثر برتری سفید و نژاد پرستی ضد سیاه از آهسته می خورد. اما ما هنوز در کشوری زندگی خواهیم کرد که ، براساس ضرورت ، ما باید در مبارزه با انواع بی عدالتی ها ، نابرابری ها و نژادپرستی های زنوفوبیک هوشیار باشیم - حتی اگر به نوعی آمریکایی های سیاه پوست دیگر هدف اصلی آن نوع شرارت نباشند.
س: چگونه می توانید در این لحظه خاص در آمریکا امیدوار باشید؟
برای من ، امید از بودن در کار ناشی می شود. من معلم هستم ، مورخ تجربه سیاه هستم ، نویسنده هستم. من هر روز بخش هایی از امید را پیدا می کنم ، خواه یکی از دانشجویان من باشد که مکاشفه ای دارند یا وقتی چیزی نوشتم و با کسی صحبت می کند. این یک جواب است
دیوار منزل من ، یک پرتره از مادربزرگ بزرگ ، عالی و بزرگ من ، نانسی بلگرز ، که در سال 1808 به دنیا آمد ، در بردگی در دانویل ، کنتاکی آویزان شده است.
س: چگونه او از شما الهام می گیرد؟
او هر روز به من کار می کند. او در ذهن من حرفهای زیادی برای گفتن دارد و یکی از موارد این است: ”من به یک دلیل زنده ماندم. من برای یک هدف زنده ماندم. "
آنچه به من هدف می دهد این است که بدانم که او زنده مانده است به گونه ای که من در اینجا برای انجام کار در طول زندگی خودم هستم. عکس او را همان جا نگه می دارم تا فراموش نکنم.